III. INDULGENCE FROM ARCHBISHOP GREENFIELD TO ALL CONTRIBUTING TO THE REBUILDING OF THE PRIORY CHURCH. 1309.

Indulgentia concessa per Willelmum, Archiepiscopum Ebor., pro reparatione Ecclesiæ Conventualis B. M. de Gyseburne per repentini incendii voraginem, una cum domibus, libris et aliis suis bonis nonnullis, quasi ad extremam consumptionem reductæ etc. Et concessit quadraginta dies veniæ aliquid contribuentibus. Dat. iij. Kal. Novembris [Oct. 30], 1309, et anno Pontificatus sui quarto (Dodsworth MSS. cviii. 77).

IV. INDULGENCE FROM RICHARD DE KELLAWE, BISHOP OF DURHAM, TO THOSE CONTRIBUTING TO THE REPAIR OF THE CHURCH OF GISEBURGH, DESTROYED BY FIRE. 1311.

Indulgentia.

Ricardus, permissione divina, Dunolmensis Episcopus, dilectis in Christo filiis, abbatibus, prioribus, collegiis, archidiaconis, officialibus, decanis, rectoribus, vicariis, presbyteris et ministris, necnon aliis universis ecclesiarum prælatis, per Dunolmensem civitatem et diocesim constitutis, salutem in sinceris amplexibus Salvatoris. Inter cætera piæ devotionis opera, id in conspectu Altissimi credimus gratum, quod ad fundationem et reparationem ecclesiarum gratiose convertitur et liberaliter confertur pro salute credentium, et in remissione peccatorum. Cum itaque conventualis ecclesia B. M. de Giseburgh', per repetitam1 incendii voraginem, una cum libris et vestimentis, calicibus et aliis suis bonis nonnullis, quasi ad extremam consumptionem, ut accepimus, sit redacta, adeo quod ad reparationem tam miserabilis ruinæ ecclesiæ ejusdem non credantur sufficere facultates; nos, tanto discrimini paternis affectibus prospicere cupientes, devotionem vestram studiose requirimus, rogantes et in Domino attentius exhortantes quatinus cum procurator vel procuratores præfatæ conventualis ecclesiæ ad vos venerit, sive venerint, pro fidelium eleemosynis colligendis, eos, in primis Capitulis vestris celedoes not appear to have taken place. In 1359, at the request of Thomas de Seton, Edward III. gave the Prior leave to impropriate the church of Heslarton so as to make certain chantries (Vol. I. 135). This also seems to have fallen through.

1 repentini is the reading of the original MS. (fo. 10b), and no doubt the correct one, as is shown by the last document. This misreading has given rise to a belief that there was more than one great fire at Guisbrough, and that the Priory church was twice burnt.

brandis post inspectionem præsentium, præ omnibus aliis negotiis consimilibus, benevole admittatis, eorum negotium parochianis et subditis vestris efficaci compendio exponentes, ipsos parochianos et subditos vestros, Dei et nostri intuitu, benignius inducatis, ut, de bonis sibi a Deo collatis, ad restaurationem, restitutionem et fabricam prædictæ ecclesiæ sua conferant beneficia et subsidia caritatis; pro quibus æternale præmium ab ipso pio Domino valeat promereri. Nos autem, de ejusdem Omnipotentis Dei miti misericordia, et gloriosæ Virginis prænominatæ, necnon sanctissimi confessoris et patroni nostri Cuthberti, omniumque sanctorum, meritis confidentes, omnibus parochianis nostris, et aliis quorum diocesani hanc nostram indulgentiam ratam habuerint, de peccatis suis vere contritis et confessis, qui, juxta exhortationem nostram prædictam ecclesiam relev [av] erint memoratam, seu ad fabricam ejusdem de bonis suis a Deo sibi collatis manus porrexerint adjutrices, quadraginta dies de injuncta sibi pœnitentia, Deo propitio, misericorditer relaxamus; indulgentias vero a venerabilibus patribus archiepiscopis [et] episcopis a Sede Apostolica gratiam obtinentibus, ad id concessas, et in posterum concedendas, quatinus in nobis est, ratas habentes, pariter et acceptas. In cujus rei test. sigillum nostrum præsentibus est appensum. Datum apud Stoketon, vijo kal. Augusti, A.D. millesimo trecentesimo undecimo, et pontificatus nostri primo (Registrum Palatinum Dunelmense, I. 57).

V. LETTER FROM THE PRIOR AND CONVENT OF GUISBROUGH TO EDWARD II. EXCUSING THEMSELVES FROM GRANTING A CORRODY IN CONSEQUENCE OF LOSSES BY THE BURNING OF THEIR MONASTERY, AND THE DESTRUCTION OF THEIR PROPERTY BY THE SCOTS, BESIDES HAVING TO ENTERTAIN CANONS FROM JEDBURGH, HEXHAM AND BRINKBURN, WITH OTHER PERSONS.

Excellentissimo Principi, Domino Edwardo, Dei gratia Regi Angliæ, illustrissimo Domino Hyberniæ, et Duci Aquitaniæ, sui humiles et devoti Prior et Conventus Gyseburnæ, salutem in Eo per quem Reges regnant et Principes dominantur. Mandatum vestrum nobis pro Roberto de Ryburgh nuper directum, quod eidem talem liberationem de domo nostra quoad vixerit percipiendam, qualem Henricus le Charecter, dum vixerit, ad rogatum Domini Edwardi, quondam Regis

Angliæ, patris vestri, percepit, vestri interventu rogaminis concederemus, reverenter recepimus, quod ob celsitudinem regiæ dignitatis prono et libenti animo vellemus adimplere, Deo teste, si nostra impotentia nos nullatenus excusaret. Sciat celsitudo regia Monasterium nostrum Gyseburnæ in libris, vestimentis et aliis ornamentis nostris per repentini ignis incendium lacrimabiliter esse consumptum, Ecclesias nostras de Valle Anandiæ, de dyocesi Karliolensi, ac etiam de Episcopatu Dunolmensi, per miserabilem Scotorum et etiam schavaldorum' depredationem, in quibus major pars sustentationis domus nostræ hactenus consistebat, multis temporibus retroactis funditus dissipatas. Ad hæc quemdam Canonicum domus de Jedd', et quemdam Willelmum Curthose ad vestri mandatum reverendum, necnon alios duos Canonicos, viz. unum de Hextildesham, et alium de Brynkeburne, qui propter invasionem inimicorum supradictorum fugam inierunt, quominus in domibus suis propriis quieti possint residere, quibus penes vires facultatem, licet nobis et domui nostræ extat onerosum, prout nostris, in necessariis exhibemus. Præterea ad rogatum serenissimæ Dominæ Reginæ quemdam valletum, scil. Robertum Pykebuske, in robis et victualibus et aliis gratanter et benevole sustinemus, qui percepit singulis diebus et percipiet de cellario et de coquina, sicud unus Canonicus, robam etiam cum valletis nostris, et sustentationem unius famuli cum roba sua, et unius equi, toto tempore vitæ suæ, et præter hoc unam annuam pensionem viginti solidorum. Hæc siquidem onerationes et angustiæ nobis im [m]inentes misericorditer instigent, si placet, excellentiam regiam, tam ad debitæ excusationis quam ad piæ compassionis effectum, ut hac vice, serenissime Princeps, nos taliter sic afflictos favorabiliter habeat excusatos. Deus conservet Regem nostrum benignissimum ad regimen populi sui per tempora longa et quieta, et det ei triumphum de inimicis suis ad laudem et gloriam individuæ Trinitatis (P. R. O. Chancery Portfolio. Scotland. No. 4).

1 "SHAVELDER.

- A fellow who goes idly wandering about like a vagabond" (Halliwell). Henry de Knyghton records in his Chronicle under the year 1318, which must be about the date of the letter printed above, "Cumque in partes Scotia venisset, inculcarit eos Dominus Gilbertus de Midelton cum aliis elegantibus Schawaldres, et eos de omnibus bonis suis spoliaverunt." The word seems almost equivalent to freebooter. Amongst the persons who

contributed to the Poll Tax of 2 Ric. ii. at Burton-in-Lonsdale was a John Schavaldowre (printed Schanaldowre). There is another word, Scavaldus, meaning a collector of Scavage or Schewage, a toll exacted from merchants for goods exposed for sale, or paid when imported goods are shown at the Custom House (Trice Martin's Record Interpreter), but this is clearly not the meaning here.

EXTRACTS FROM THE ARCHBISHOPS' REGISTERS RELATING TO THE PRIORY.

I. CONFIRMATION BY ARCHB. GRAY OF PRIOR LAWRENCE'S RESIGNATION OF THE CHAPEL

Scyreburn. 9 kal. Feb. [Jan. 24], anno XXII. Universis Christi fidelibus, etc. Universitati vestræ notum facimus, quod cum venerabilis memoriæ Gualo, tit. Sancti Martini Presbyter Cardinalis, legationis officio fungens in partibus Angliæ, dilecto filio, domino Laurentio, quondam Priori Gyseburnæ, qui sponte cessit Prioratui, et illum in suas manus resignavit, Capellam de He [rterpol] cum omnibus pert. suas ad ipsius Laurentii honorificam, quoad vixerit, sustentationem concessisset, prout in instrumentis tam prædicti Cardinalis quam bonæ memoria Ricardi primi, quondam Episcopi Dunelm.,1 vidimus contineri; nos ad resignationem prædicti domini L., Priorem et Conventum de Gyseburne, vacante sede Dunelmensis Ecclesiæ, in corporalem dicta Capellæ cum omnibus suis pert. auctoritate metropolicali induci fecimus possessionem, ipsam eis talem, qualem ante tempus concessissionis prædictæ habuerunt, benigne concedentes. In cujus rei test. etc. (Archb. Gray's Register. Surt. Soc., p. 80).

II. BULL FROM POPE ALEXANDER IV. ABOUT THE RESIGNATION AND PROVISION FOR PRIOR JOHN.

1255.2

Alexander, etc., Archiepiscopo Ebor. Ex parte dilecti filii Prioris Prioratus de Giseburne, ordinis S. Augustini, Ebor.

1 Richard de Marisco, 1217-1226. Prior Lawrence was already quondam in the time of Hugh, Bishop of Carlisle, 1219-1223 (Whitby Chart. i. 45).

2 The Prior's name is not mentioned, but it is clear it must have

been John. If Dodsworth (No. 703B) can be trusted, Prior John was still in office in the late autumn of 1257, so that his resignation had not taken effect nearly two years after the date of the bull.

diocesis, fuit nobis humiliter supplicatum, ut cum ipse propter infirmitatem sui corporis miserabilem cedere cupiat regimini Prioratus ejusdem tibi immediate subjecti, nos ipsius precibus inclinati, mandamus quatinus hujusmodi cessionem recipias vice nostra, et de proventibus ejusdem Ecclesiæ, juxta facultates ipsius, sibi congruam provisionem assignes, de qua dum vixerit commode valeat sustentari. Contradictores, etc. Non obstante si aliqui ex indulto Apostolico excommunicari aut interdici nequeant vel suspendi. Dat. Neapoli, iij Idus Januarii [Jan. 11], anno primo [1255] (Add. MSS. 1538, fo. 9, printed in Archb. Gray's Register, p. 215).

III. VISITATION OF THE CONVENT OF BASEDALE BY THE PRIOR OF GUISBOROUGH.

Walterus,' permissione etc., dilecto in Cristo filio, Priori Giseburg., salutem, gratiam et benedictionem. De Fratre Stephano, quem nobis misistis, ut nobis de elemosina vestra aliisque præcipuis juxta quod petiveramus, deserviat, cum magno vobis regratiamur affectu. Speramus enim quod nobis fructuosus existet, et consequatur exinde gratiam et honorem. Cæterum de diligentia, quam in visitatione Domus Monialium de Basedale adhibere curastis, vos digne laudamus. Et quia de quibusdam, sicut contineri vidimus, plene non poteratis hactenus inquirere, et ea de quibus constat[ut] deliberatione indigent, ut regulariter corrigantur, de circumspectione vestra plenius confidentes, devotionem vestram requirimus cum affectu, quatinus occupationibus nostris, quibus admodum implicamur, compassi, vices nostras complere curetis, caute et celeriter, sicut deposcit negotium in præmissis. Ita quod excessus Fratrum rigide, et Monialium cum qua decet modestia, puniantur, et reformatio Domus debita consequatur. Et quia parum valet ordinatio, nisi sit utilis postmodum executor, rogamus, quatinus de industrio aliquo et fideli, qui dictæ Domus curam possit gerere, cogitetis, regulari vel etiam sæculari, et supremum ad hoc non possitis inducere nobis quid faciendum videritis, nuncietis. Bene valeat.

W. etc., dilectis in Cristo filiabus, Priorissæ et Conventui de Basedale, salutem etc. Quoniam ad reformandam Domum vestram in pluribus, quæ correctione novimus indigere, non possumus personaliter interesse, ad inquirendum plenius et etiam corrigendum, quæ correctione digna repereret,2 dilecto in Cristo filio, Priori de Gyseburne, commisimus vices nostras, repererit.

1 Walter Giffard, Archbishop 1258–1279.

2