The observations which were hitherto made of the sunne by the brasse quadrant, were by taking of the shadow on the top of the ruler by the other sight or top at the end. These which follow, were taken by letting the shadow of the cylindar fall upon one of the faces, which is thus marked.

Dec. 31. St. Vet.

the wind northerly, the obs. good.

Jan. 2. St. Vet.

3. St. Vet.

4. St. Vet. (58.55.)

Jan. 25. St. Vet. the quadrant with the rular,

the cylindar being broken, the obs. good. N. W. Jan. 26. Clowdy.

27. Sund. obs. good N. W.

28. Obscure. Wind E.

XII.

Nummi nonnulli ab auctore in Africa collecti, quique in ea regione cusi fuisse videntur.

1. REX IVBA *.

Caput Juba, diadematum.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ | ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ.

- Crocodilus +.

VOL. II.

3 D

2. D.

* Juba, quem exhibet hic nummus, secundus fuit istius nominis, qui uxorem duxit Cleopatram †, cognomine Selenen, Antonii triumviri et Cleopatræ Ægypti reginæ filiam. Filium habuit Ptolemæum, regum Numidarum ultimum, qui a Caligula interfectus fuit. Porro Juba hic noster fuit Jubæ I. filius, Hiempsalis nepos, Gaudæ pronepos, Masinise pronepotis nepos. Ita enim se habet series illa regum Numidarum, quam in R. Reineccio (de Famil. Tab. 43. P 329) interruptam videmus, ut fidem facit inscriptio hæc sequens antiqua, quam in arce Carthaginis Novæ apud Hispaniam invenit mecumque communicavit V. R. Pa Ximenes.

REGI IVBAE REGIS

IVBAE FILIO REGIS

IEMPSALIS N. REGIS GAVD.
PRONEPOTIS MASINISAE

PRONEPOTIS NEPOTI

VIR QVIINQ PATRONO
COLONI.

Crocodilus, utpote Niloticum animal, symbolum fuit Ægypti, unde Cle

patra duxit originem.

2. D. N. IVSTINIANVS P. P. AVG *. Caput Justiniani diadematum.

3. KARTAGO, in epigraphe.

Miles stat, sinistra hastam tenens.

Caput Equi, decursorii: et in Exerg. XXI.

Nummi sequentes nec una nec altera parte inscripti sunt: quorum decem priores exhibent,

4. Caput Cereris, ornatum ‡ spicis ; interdum etiam cornu bubulo ; et inauribus.

Equum stantem, cum cervice erecto. Ad pedem tria puncta, forma triangulari posita.

5. AL. Equum stantem, cum annulo.

6. AL. Equum stantem, cervice reflexo.

7. AL. Equum stantem, cervice reflexo cum Lunula ¶.
8. AL. Equum currentem.

9. AL.

* Nummus hic describitur a Mediobarba de Imp. Rom. Numism, p. 564 edit. Milan. 1683.

+ Belisarius forsan, qui, devicto Gillimere, Carthaginem imperio Romano restituit. Numerus xxI. et Num. XIV. in priori nummo, annos Regni Justiniani designant, vix. A. D. 547. 540. Vid. Mediobara. ut supra.

Geres enim oλvsaxvs dicitur; unde Horatius Carm. Secul.

spicea donat
Cererem corona,

Quæque etiam Dea frugifera est, ideoque sæpius cernitur in nummis Afriez, Siciliæ, Ægypti, aliarumque regionum, quæ olim, propter tritici et frumenti bertatem, celeberrimæ fuerunt.

Ceres etiam, quæ eadem cum Iside est, bovinis cornibus pingitur Ita enim Herodotus, Eut. 41. To gag τns Iolos aɣadua for zvrzien 407, ΒΟΥΚΕΡΟΝ 15. καταπες Έλληνες την Ιουν γραφούσι. Vid. Obs, supes, p. 173.

§ Equus, utpote animal potens et bellicosum, a Lybibus forsan imprimis domitum, insigne fuit Mauritaniæ, Numidiæ, et Carthaginiensium regionis. Numidæ enim ab antiquissimis temporibus, ob equitationem et in equis educandis solertiam, palmam cæteris gentibus præripuerunt. Puncta forte pondus vel valorem indicant; ut annulus in sequenti. Vel si nummus in usa aut altera Carthaginiensium colonia, apud Siciliam, i. e. Trinacriam, cusus fuit, per puncta totidem istius insulæ promontoria denotari possint.

Lunula sive crescens symbolum fuit Isidis, &. e. Cereris, Deæ frugifers. Vid. Not, & Obs. ut supra.

10. AL. Equum desultorium, cervice reflexo, pedem dextrum elevantem.

11. AL. Equum, cervice reflexo, pedem dextrum elevan

tem.

12. AL. Caput Equit.

13. AL. Caput Equi, cum unciæ nota.

14. Caput diadematum, promissa barba.

Equus currens, cum unciæ nota. Cum vid. apud Collect. Com. Pembroch.

15. Caput diadematum, promissa barba, cincinnis in orbem tortis seu calamistratis.

Equus currens, cum Palmæ ramulo ||.

16. Idem: quod Jubæ majoris, ob vultus similitudinem, esse videtur.

Equus gradiens, cum stella §.

17. Ca

* Africa, (præcipue interiores ejus partes), æque dactylis abundat, ac Æ gyptus, Idume, Babylon, &c. ideoque Palmam pro insigni suo sive symbolo æquo jure vendicare possit. Vid. Obs. vol. i. p. 137. 174.

+ Hoc symbolum referre possumus ad caput equi inventum in jactis Carthaginis fundamentis.-In primis fundamentis caput bubulum inventum est; quod auspicium quidem fructuosæ terræ, sed laboriosse, perpetuoque servæ urbis fuit, propter quod in alium locum urbs translata. Ibi quoque equi caput repertum, bellicosum potentemque populum futurum significans, urbi auspicatam sedem dedit. Just. 1. xviii. 5. Sic etiam Virgilius Æn. i. 445.

Lucus in urbe fuit media, lætissimus umbra;
Quo primum jactati undis et turbine Pœni
Effodere loco signum, quod regia Juno

Monstrarat, caput acris equi: sic nam fore bello
Egregiam et facilem victu per secula gentem.

Nummus hic forsan respicit duos fratres, aut cognatos, vel patrem et filium, qui in imperio fuerant socii, ut sæpius contingebat apud Numidas, Romanos, aliasque gentes.

Palmæ ramulus vel victoriam quandam ab inimico portatam, vel Jubam minorem (modo nummus hic Juba senioris est) designare potest; Artemidorus quippe auctor est (Oneir, 1. i. c. ixxix) Principum liberos per ramos Palmarum designari Unde certe haud male collegisse videtur Tristanus, signatos in quodam Constantii nummo tres Paimæ ramos denotare tres magni Constantini filios. Spanh. De Usu, &c Numism. Diss. vi. p. 336.

Per stellam, virtus forsan solis in frugibus producendis viribusque prolificis et bellicosis equis addendis denotetur. Quidni etiam Hesperus esse possit? Ut enim hæc pastoris stella est, Numidis certe, utpote vitam pastoralem agentibus, semper grata esset et veneranda. Stella, in quodam Battiadorum nummo, Apollinem denotabat in eo tractu Sacerdotem, secundum Begerum (Thes Brand vol i. p. 518.) vel regem e Ludis equestribus victorem revertentem, stella seu sole duce, secundum Spanhemium, Diss. vi. p. 300.