Li sera datz perdurables, aytals

10 Qu'en nulh profieg no meta sos jornals.

II. Amans fizels aten los bes finals

15

D'amor ques pren de vera conoyshensa,
Que dona frug veray d'obediensa
Tan saboros que sana de totz mals,
Per que l'aver

Que deu chazer

No prezal digz amans,

Ans

Ne vol estar frayturos, cays mendix, 20 Per que d'amor no lin venga destrix.

III. Ja degus oms, d'aver paubres ni rix,
Ses oblidar aquest mon per sciensa,
D'amor jauzen, ses cogitar ofensa,
No prendra joy, si cum verays amix,
Car dezesper

25

E mal voler,

On nays e creys sos dans

Grans,

Lo siego trop, fazen plagas mortals,
30 Quel fan morir, si cos tanh d'ome fals.

IV. Quan finamens gardils fagz mondanals,
En re no vey que ja degus oms vensa
Cossir malvat, si de la cossiensa
D'amor nol ve ferms volers e cabals,

Fay de grans pex ab sos volers enix

40 Que pueus siey mal l'en desfan a grans pix.

V. Sabetz don nays de fin 'amor l'espix,

Don l'arma pren fructuoza semensa?
De leyal cor ab leguda sufrensa,

Cors d'aytal cor viu en tos temps leyals, 50 Si cum d'Amor vol dregz emperials.

VI. En aquest mon no volgra nulh temps als,
Mas lo dig joy tener en sovenensa,
E que volgues midons qu'ab sa lissensa
Cantes de lies, qu'adoncas fora sals;
Car de poder

55

Ni de valer

Autra no lh'es semlans;

Brans

De raubadors ni d'autres enamix

60 Nom cal temer, sim vol esser abrix.

Que ja viuray, lo solas qu'es publix

72 Mest nos de chans, de novels et d'antix.

[v°]

XXVIII.

Le digz frayre R. Gloza

sobrel vers d'en Bernat de Panasac, senher de Roeda.

Bernat de Panasac,
Del cumtat d'Astarac,

Fetz un vers mot cortes,
Lo quals certamens es,

5 Segon mon essien,
De la Verge plazen,
Mayre de Dieu, Maria;
Mas, per gran maestria,
Lo fetz esperital
10 Semlan al temporal,
Escuramen parlan,
E, segon mon semlan,
Yeu, Ramons de Cornet,
Car trobi lo vers net,
15 Vuell l'un pauc declarar.

El ditz:

I. En vos lauzar es, Dona, mos aturs,

Que gentils etz, per ques tanh de vos laus, El vostre cors umils, franx e suaus 4 Fay me chantar gayamens, car es purs, E si voletz, Dona, dels mieus cantars, Soplegui vos que prengatz aquest vers, Qu'ieus vuelh servir de ginolhs, cum fay sers 8 Som bo senhor, car etz de grans afars.

L'entendemens es clars

Pro del comensamen,
Si que totz oms l'enten,
Per quey vuelh petit dire.
20 Be par, segon albire
D'ome que trobar sab,
Le vers, senes tot gab,

Pueys ditz :

II. Precios cors, blanx e lis, netz e Cogitan vey mot soen de travers

Vostras fayssos dins un mantel 12 Estelat d'aur, foldrat de menutz E sim pogues valer gienhs o co Qu'als vostres pes estes, Dona, I Me fora grans, que vos etz ferma 16 On vuelh passar a l'estreg port s

Sos digz pauzet escurs En aquest loc, som par; 40 El poc be regardar La verge, cogitan; Pero son cors ondran Ditz un pauc de travers: « Dins un mantel de pers 45 E vole o del cel dire, Segon lo mieu albire, Car es d'aytal color, E per la gran lugor

Del foc don las planetas 30 Paro claras e netas,